26. juli je kroz historiju donio rođenja trojice nekadašnjih fudbalera Stare dame, a na današnji dan dovedena je dosadašnja najskuplja akvizicija Stare dame.
 |
| 1930.-te, Rosetta, Combi i Caligaris u dresu Juventusa |
1901. godine na današnji dan u Casale Monferrato, Italija, rođen je Umberto Caligaris, jedan od legendi čuvenog Juventusovog Quinquennio d'oro. Nekadašnji lijevi bek, svojevremeno smatran jednim od najboljih defanzivaca svoje generacije u Italiji, profesionalnu je karijeru započeo u redovima lokalnog Casalea 1919. godine, tima koji u to vrijeme pred pet godina bio na vrhuncu slave osvojivši svoj prvi i posljednji trofej prvaka Italije. 1922. godine debitovao je i za nacionalni tim, u kojem će šest godina poslije osvojiti i olimpijsko zlato. Te iste godine, 1928. prešao je u Juventus, te 06. oktobra 1929. godine debitovao u crno-bijelom dresu u pobjedi nad Napolijem rezultatom od 3:2. U crno-bijelom dresu torinskih Bianconera upisao je ukupno 178 nastupa, te pri tom osvojio pet uzastopnih Scudetta. Tokom istog razdoblja osvojio je sa nacionalnim timom Centralno-Evropski internacionalni turnir, kao i Svjetsko prvenstvo 1934. godine održano u Italiji. 1935. godine zamijenio je dres Juventusa Brescijinim u kojem je dvije godine kasnije i okončao igračku karijeru. Umberto je ostao u fudbalu i nakon igračke karijere postavši trenerom. Nakon dvije godine vođenja Brescie sjeo je i na klupu Bianconera, na kojoj je i ostao u periodu do svoje rane smrti, 1940., pri starosnoj dobi od 39 godina. Tokom 70.-tih godina godišnji turnir za uzraste do 21 godine nazvan je po njegovom imenu, a isti
"Caligaris International Tournament" se održavao u njegovom rodnom mjestu, Casale Monferrato.
 |
| 1994. godina, Di Livio u dresu Stare dame |
1966. godine na današnji dan u Rimu rođen je Angelo Di Livio, italijanski fudbalski trener te bivši veznjak i nacionalni reprezentativac koji je tijekom igračke karijere nastupao za sedam klubova. Kao igrač nosio je nadimak
"soldatino" (vojnik igračka) koji mu je nadjenuo saigrač Roberto Baggio. Di Livio je igračku karijeru započeo 1981. godine u juniorima Rome dok za seniorski tim nikad nije zaigrao budući da ga je klub slao na posudbe u niželigaše Reggianu, Nocerinu i Perugiju. Nakon isteka ugovora sa Giallorossima, Di Livio je ostao u Perugiji za koju je nastupao do 1989. Nakon toga je Di Livio prešao u Padovu za koju je nastupao naredne četiri sezone. 1993. potpisao je za Juventus u kojem je debitovao 27. oktobra 1993. u utakmici Coppa Italia protiv Venezije koju je Juve izgubio rezultatom od 4:3. Interesantan je i podatak da je upravo Angelo Di Livio asistirao za prvi gol Alessandra Del Piera u dresu Stare dame. U narednih šest godina provedenih u redovima Stare dame Di Livio je upisao 186 nastupa pri čemu je u tri navrata tresao protivničke mreže. Sa Juventusom je osvojio tri naslova prvaka Italije, Coppa Italia, dva trofeja Supercoppa Italiana, Ligu prvaka, Superkup Evrope, kao i Internacionalni kup. 1999. godine prešao je u Fiorentinu u čijem je dresu šest godina poslije okončao igračku karijeru. Di Livio je svojedobno u 40 navrata oblačio i dres nacionalnog tima sa kojima je na Evropskom prvenstvu 2000. godine osvojio srebro. 2006. godine se Di Livio oprobao i kao trener juniora AS Rome, da bi dvije godine kasnije postao član stručnog štaba italijanske reprezentacije pod rukovodstvom Marcella Lippija. Di Livio je u narednim godinama radio i kao fudbalski komentator, nešto poslije postavši i tehnički i televizijski komentator na kanalima Sky Sport i Teleroma 56.
 |
| 1993. godina, Andrea Fortunato |
1971. godine na današnji dan u Salernu, Italija, rođen je Andrea Fortunato, nekadašnji lijevi bek koji je boje Juventusa branio u periodu od 1993. do 1995. godine. Rođen je u familiji oca kardiologa i majke bibliotekarke, a prve fudbalske korake počeo je sa 13 godina u redovima mladih naraštaja Comoa, sa kojima je 1989. godine potpisao i svoj prvi profesionalni ugovor. 1993. godine je preko Pise i Genoe stigao u Juventus u kojoj je prvoj sezoni postao poznat kao neumoran trkač koji je sa svoje lijeve strane nerijetko sjajnim loptama upošljavao tadašnje napadačke zvijezde Juventusa, Roberta Baggija, Fabrizia Ravanellija i Gianlucu Viallija. Najvažnija karakteristika bila mu je timska igra, a šarmom i sjajnom ličnošću osvojio je brzo srca navijača, ali i tadašnjeg selektora Arriga Sacchija koji ga prozvao otkrivenjem italijanskog fudbala, pozvavši ga da 22. septembra 1993. godine protiv Estonije upiše svoj prvi i jedini nastup u nacionalnom dresu. U istoj je utakmici Fortunato nastupio na mjestu Paola Maldinija i igrao u paru sa Francom Baresijem, donijevši Italiji pobjedu rezultatom od 3:0. Pokazao je jako slične karakteristike koje su u to vrijeme krasile Maldinija i bio je u planovima Sacchija pred predstojeće Svjetsko prvenstvo 1994. godine. Nažalost, tokom druge polovine prve sezone u Juventusu igrač je pretrpio tada neobjašnjiv gubitak forme i nedostatak energije, a doktori su mu u maju 1994. godine dijagnosticirali rijetku vrstu leukemije. Nakon neuspješne transfuzije koštane srži od svoje sestre, pokušao je i sa očevom, nakon čega se činilo da će se Fortunato u potpunosti oporaviti. U narednoj je sezoni ponovo uvršten na listu igrača Juventusa, te pozvan u tim od strane tadašnjeg trenera Marcela Lippija. Uprkos činjenici da je izgledalo da se oporavlja, Fortunato je zaradio gripu, koja je prerasla poslije u upalu pluća, od koje se nažalost nije uspio oporaviti. Preminuo je pri starosnoj dobi od 23 godine u bolnici u Perugiji 25. aprila 1995. godine, u večer utakmice reprezentacije Italije i Litvanije u Vilniusu. Nakon dirljivih trenutaka provedenih u počasnoj šutnji, Italija je izvojevala minimalnu pobjedu koju je posvetila upravo njemu. Te iste sezone Lippi je sa Juventusom osvojio historijsku 23. titulu prvaka Italije koja je posvećena Andrei Fortunatu, od tada poznatiju kao
"Fortunato’s Scudetto". Foruato je u igračkoj karijeri upisao 27 nastupa, tokom koji je postigao i jedan pogodak. Posthumno mu je dodijeljeno priznanje osvajača naslova prvaka Italije, kao i pobjedika Coppa Italia.
2016. godine na današnji dan na naslovnici oficijelnog sajta Bianconera objavljeno je da je Juventus aktivirao klauzulu Napolijevog Gonzala Higuaina, te da će Argentinac koji je u sezoni ranije oborio više od pola vijeka star rekord po broju golova postignutih u jednoj sezoni Serie A, obući dres tadašnjih aktualnih prvaka Italije. Transfer se pokazao rekordnim, budući da je Argentinac Bianconere koštao 90 miliona eura. Već 20. avgusta u svome debiju protiv Fiorentine postigao je i svoj prvijenac za pobjedu rezultatom od 2:1. Od tada, Gonzalo Higuain je u crno-bijelom dresu upisao 55 nastupa, postigao pri tom 32 pogotka i ostvario 5 asistencija. Sa Juventusom je do današnjeg dana osvojio Scudetto i Coppa Italia.
